Ισορροπία στο μυαλό, την ψυχή και το σώμα… και όλο αυτό να αντικατοπτρίζεται στις διατροφικές συνήθειες, επιλογές και συμπεριφορά.

Είναι απαραίτητο να μάθει να τρώει κάποιος με ενσυναίσθηση και με σεβασμό στην προσωπικότητά του, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τις προτιμήσεις του.

Όλοι οι ασθενείς ανεξαρτήτως παθολογίας.

Σε οποιαδήποτε παθολογική κατάσταση παρουσιάζεται ανισορροπία στο σώμα, καθώς, ανάλογα με τη νόσο που εντοπίζεται υπάρχουν όργανα και ιστοί που υπολειτουργούν ή έχουν καταστραφεί πλήρως και άλλα που υπερλειτουργούν για να καλύψουν τη ζημία.

Τα εξατομικευμένα διατροφικά προγράμματα λοιπόν, με πολύ συγκεκριμένο και ακριβή ορισμό ποσοτήτων των μάκρο και μικρο-θρεπτικών συστατικών θα «ανακουφίσουν» κάποια όργανα ή ιστούς ή θα «αποσυμφορίσουν» άλλα και έχουν τη δύναμη να μειώσουν το ευθμό εξέλιξης της κάθε νόσου ή να συμβάλλου επιθετικά στη θεραπευτική στρατηγική για την ίαση της ασθένειας.

Άρα, θεωρείται πλέον απαραίτητο.

Η διατροφική παρέμβαση είναι υψίστης σημασίας.

Η διατροφή μόνη της δεν είναι επαρκής, αλλά είναι ουσιώδης μαζί με την όποια θεραπεία κρίνει ο θεράπων ιατρός.

Βοηθά στην αντιμετώπιση κάποιων πιθανών παρενεργειών πχ: απώλεια βάρους, απώλεια δύναμης, ανορεξία, αλλαγές στην γεύση, ναυτία, διαρροϊκές κενώσεις, δυσκοιλιότητα, ενοχλήσεις στα άνω και κάτω άκρα, κατάθλιψη, βελτιώνει τη δράση των φαρμάκων, αυξάνει την επιβίωση και βελτιώνει την ποιότητα ζωής του ασθενούς με στόχο να διατηρεί τις δυνάμεις του καθόλη την διάρκεια της θεραπείας.

Δυστυχώς στην Ελλάδα όχι ακόμα.….  Όμως, μεγάλο ποσοστό ασθενών αδυνατεί να σιτιστεί από τη φυσιολογική οδό.

Αυτό αποτέλεσε κίνητρο για εμένα και παρόλο που ακόμη η τεχνητή διατροφή δεν είναι τόσο «δημοφιλής» προσπαθώ να εδραιώσω τις μεθόδους της (όταν είναι απαραίτητο), στοχεύοντας στην πλήρη κάλυψη των αναγκών των ασθενών και την αποφυγή του υποσιτισμού και εν τέλει της υποθρεψίας τους.

Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που το σώμα νοσεί είναι απαραίτητο να μεριμνούμε για τη θρέψη του ασθενούς, αφού η υποθρεψία θα οδηγήσει στην αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος και θα σταθεί εμπόδιο στην όποια θεραπεία.

Στις περιπτώσεις, λοιπόν, που η δια του στόματος σίτιση είναι πιο δύσκολη ή αδύνατη, σχεδιάζω υποστηρικτικά πλάνα διατροφής, εξετάζοντας πάντα την πιθανότητα χορήγησης συμπληρωματικής δια του στόματος τεχνητής τροφής ή εντερικής ή παρεντερικής διατροφής, αρκεί να πληρούνται οι προϋποθέσεις.

Στόχος: Η καλύτερη δυνατή έκβαση του περιστατικού, μειώνοντας πάντα την πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών και το χρόνο νοσηλείας και ανάρρωσης του.