Η νηστεία για μόλις τρεις ημέρες μπορεί να αναζωογονήσει ολόκληρο το ανοσοποιητικό σύστημα, ακόμη και σε ηλικιωμένα άτομα.

Μια ενδιαφέρουσα έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας δείχνει ότι σε περιπτώσεις έντονης πείνας το σώμα βίαια επιβάλει στα βλαστικά κύτταρα να παράγουν νέα λευκά αιμοσφαίρια, που καταπολεμούν τις λοιμώξεις.

Έγιναν κλινικές δοκιμές σε ανθρώπους, στους οποίους ζητήθηκε νηστεία σε τακτά και σύντομα χρονικά διαστήματα (2-4 ημέρες νηστείας ο κάθε κύκλος) για έξι μήνες.

Φυσικά να τονιστεί ότι απαιτούνται περισσότερες κλινικές μελέτες σχετικά με το θέμα, και οποιαδήποτε διαιτητική παρέμβαση τέτοιας φύσεως θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο υπό την καθοδήγηση ειδικού.

Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας λένε ότι η ανακάλυψη θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επωφελής για άτομα που πλήττονται από κατεστραμμένο ανοσοποιητικό σύστημα, όπως οι ασθενείς με καρκίνο που υποβάλλονται σε χημειοθεραπεία.

Θα μπορούσε επίσης να βοηθήσει τους ηλικιωμένους, των οποίων το ανοσοποιητικό σύστημα γίνεται λιγότερο αποτελεσματικό, καθώς μεγαλώνουν, και καθιστά πιο δύσκολο για αυτούς να καταπολεμήσουν ακόμα και κοινές ασθένειες.

Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι η νηστεία ζητά από τα βλαστικά κύτταρα να δημιουργήσουν καινούργια λευκά αιμοσφαίρια, κατ’ ουσία, η νηστεία ζητά την αναγέννηση ολόκληρου του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ο Δρ Valter Longo, καθηγητής Γεροντολογίας και Βιολογικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας δήλωσε οτι «Δίνει το ΟΚ στα βλαστικά κύτταρα να αρχίσουν να πολλαπλασιάζονται και να ανοικοδομήσουν ολόκληρο το σύστημα και, ότι κατά τη διάρκεια της νηστείας το σώμα ξεφορτώνεται τα μέρη του συστήματος που μπορεί να είναι κατεστραμμένα ή παλιά ή αναποτελεσματικά».

Η παρατεταμένη νηστεία αναγκάζει το σώμα να χρησιμοποιήσει της αποθήκες γλυκόζης και λίπους, και επίσης καταστρέφει ένα σημαντικό τμήμα των λευκών αιμοσφαιρίων.

Κατά τη διάρκεια κάθε «κύκλου» νηστείας, η εξάντληση των λευκών αιμοσφαιρίων προκαλεί αλλαγές που ενεργοποιούν τα βλαστικά κύτταρα με σκοπό την αναγέννηση νέων κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η παρατεταμένη νηστεία μειώνει, επίσης, το ένζυμο ΡΚΑ, το οποίο συνδέεται με τη γήρανση και με μία ορμόνη, που αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου.

Η μελέτη έδειξε, ότι όταν λιμοκτονεί κάποιος, το σύστημα προσπαθεί να εξοικονομήσει ενέργεια, και ένα από τα πράγματα που μπορεί να κάνει για την εξοικονόμηση αυτή είναι να ανακυκλώσει πολλά από τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος που δεν είναι απαραίτητα, ιδιαίτερα εκείνα που μπορεί να είναι κατεστραμμένα.

Αυτό που παρατηρήθηκε τόσο στη μελέτη στους ανθρώπους, όσο και των ζώων, είναι ότι ο αριθμός των λευκών αιμοσφαιρίων μειωνόταν σε παρατεταμένη νηστεία. Στη συνέχεια, όταν άρχιζε ξανά η σίτιση, τα κύτταρα του αίματος επανέρχονταν.

Η «ελεγχόμενη» νηστεία»  για 72 ώρες  ίσως να προστατεύει επίσης ασθενείς με καρκίνο, ενάντια στην τοξική επίδραση της χημειοθεραπείας.

Ενώ η χημειοθεραπεία σώζει ζωές, προκαλεί σημαντικές παράπλευρες απώλειες στο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης δείχνουν ότι η νηστεία ίσως να μετριάσει μερικές από τις βλαβερές συνέπειες της χημειοθεραπείας.

Φυσικά απαιτούνται περισσότερες κλινικές μελέτες σχετικά με το θέμα, και οποιαδήποτε διαιτητική παρέμβαση τέτοιας φύσεως θα πρέπει να πραγματοποιείται μόνο υπό την καθοδήγηση γιατρού η κλινικού διαιτολόγου με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος.

Αυτό που επίσης πρέπει να τονιστεί είναι ότι πολύ επιστήμονες ήταν δύσπιστοι σχετικά με τα αποτελέσματα της έρευνας.

Ο Δρ Graham Rook, επίτιμος καθηγητής ανοσολογίας σε Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου, δήλωσε ότι η μελέτη ακούγεται “ενδιαφέρουσα”.

Ο Δρ Chris Mason, καθηγητής Αναγεννητικής Ιατρικής στο UCL, είπε: «Υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα στοιχεία εδώ. Φαίνεται ότι η νηστεία μειώνει τον αριθμό και το μέγεθος των κυττάρων και στη συνέχεια η εκ νέου σίτιση μετά από 72 ώρες νηστείας συμβάλει στην ανάκαμψή των κυττάρων ξανά. Αυτό θα μπορούσε να είναι ενδεχομένως χρήσιμο, διότι δεν χρειάζεται και τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, που να είναι τρομερά επιβλαβές για κάποιον με καρκίνο. Αλλά νομίζω ότι η πιο λογική λύση θα ήταν να συσχετισθεί αυτό το αποτέλεσμα με τα φάρμακα. Δεν είμαι βέβαιος ότι η νηστεία είναι η καλύτερη ιδέα. Οι άνθρωποι είναι καλύτερο τρώνε σε τακτική βάση».

Είναι σαφές ότι πρέπει να ολοκληρωθούν οι κλινικές δοκιμές και να γίνουν και άλλες μελέτες για να βγουν ολοκληρωμένα συμπεράσματα,  όμως φαίνεται αρκετά ελπιδοφόρα μέθοδος. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι πάντοτε εμπιστευόμαστε τον/την Ιατρό μας και το Κλινικό διαιτολόγο μας ΜΟΝΟ με άδεια ασκήσεως επαγγέλματος, γιατί η διατροφή δεν είναι άποψη αλλά Επιστήμη.